Indianie prawie nigdy nie tanczyli dla rozrywki. Wspólne tańcemężczyzn i kobiet, chocia nie były im całkowicie nie znane, nie stanowiły jakiejś.
charakterystycznej formy zabawy. Taniec był dla Indian rytuałem zwiazanym z
wieloma obrzedami oraz uroczystosciami religijnymi i większość ich tanców miała
ścisłe okreslony cel. Tak wiec Indianin tancem wyra ał do bóstw prośbę o deszcz
(„Taniec We a” Indian Hopi), tańczył na cześć sianego ziarna i tańcem czcił
zbiory, przed łowami tańcem przyzywał zwierzynę (taniec „Przybadz bizonie”),
odbywał tance wojenne przed wyruszeniem na wyprawę, która wieńczył „Taniec
Skalpu”, tańcem wyrażał wdziecznosc za doznane łaski („Taniec Słonca” (Indian
równin), tancem zwalczał złe duchy powodujace choroby („Wielki Taniec
Uleczajacy” Wschodnich plemion lesnych), tancem czcił swe bóstwa: słonce,
księżyc, planety, wiatr, deszcz, grzmot, błyskawice i różne zwierzęta, bowiem we
wszystkich przejawach życia na Ziemi upatrywał obecnosc i działanie
nadprzyrodzonych mocy.
Tance podczas ważnych ceremonii religijnych były wielkimi widowiskami
dla ogółu i pod pewnymi względami przypominały przedstawienia teatralne, ale
forma ich odprawiania była dość statyczna. Natomiast inne tance, a zwłaszcza
wojenne i stowarzyszeń żołnierskich, zawierały wiele ekspresji.
Frag "Orle pióra"
