1. TANIEC TYKWY (GOURD DANCE)
Taniec Tykwy jest jednym z najstarszych tańców, tańczonych podczas Pow-Wow. Swój rodowód wywodzi z tradycji takich narodów jak Kiowa i Komancze. Taniec ten jest tańczony na Pow-Wow odbywających się na południu USA (Oklahoma, Teksas, Arizona) oraz na wielkich, ogólnoplemiennych Pow-Wow, takich jak np. Gathering Of Nations. W tańcu tym mogą brać udział jedynie tancerze należący do Stowarzyszenia Tańca Tykwy (w stowarzyszeniu tym mogą być zarówno mężczyźni jak i kobiety). Regalia wykorzystywane do tego tańca to: koszula z długimi rękawami, szarfa lub kamizelka[1], grzechotka. W samym tańcu regalia nie są obowiązkowe, często zdarza się tak, że tańcząca go osoba nie ma żadnych regalii, ale fakt, że jest członkiem tego stowarzyszenia, pozwala jej na taniec.
Taniec Tykwy tańczony jest przed Grand Entry. W samym centrum Areny ustawia się bęben, wokół którego siadają pieśniarze, natomiast tancerze ustawiają się w wielkim kręgu na zewnętrznym obwodzie Areny. Taniec jest bardzo prosty. Gdy kapela rozpoczyna uderzać w bęben, tancerze w ten sam rytm grzechoczą swoimi grzechotkami. W tym też czasie tancerze rozpoczynają tańczyć. Ruchy są bardzo proste i polegają na równomiernym uginaniu kolan, stopy cały czas dotykają ziemi. W pewnym momencie tancerze zaczynają w takt muzyki poruszać się do przodu, następnie zatrzymują się i znów się kołysają, by po pewnym czasie wrócić na swoje miejsce tańcząc do tyłu. Podczas całego tańca cały czas grzechocze się grzechotkami. Taki taniec składa się z trzech lub czterech pieśni.
2. TANIEC DYMU (SMOKE DANCE)
Taniec Dymu, wywodzi się z rejonu Wielkich Jezior i w dawnych czasach tańczony był tylko i wyłącznie przez mężczyzn, ponieważ był to taniec wojenny. Swą nazwę zawdzięcza dość szybkiemu tempu i temu, że tańczący ten taniec wzniecali bardzo dużo pyłu i wyglądało to tak jakby tańczyli w dymie.
Na obecny Taniec Dymu składa się kilka tańców:
a) wspólne wejście tancerzy i tancerek w rzędzie na arenę,
b) taniec kobiet,
c) taniec mężczyzn,
d) taniec kobiet i mężczyzn
Nie ma określonych kroków tanecznych do tego tańca, a jedynie od tancerzy wymaga się by tańczyli z arogancją i dumą a od tancerek by tańczyły z gracją. Nie są również wymagane określone regalia, chociaż w kilku miejscach spotkałem się by stroje używane do tego tańca były wykonane wg standardów sztuki irokezkiej.
Od niedawna i w tym tańcu przeprowadzane są zawody.
3. ROUND DANCE
Taniec Round Dance, jak sama nazwa wskazuje, jest tańcem tańczonym w okręgu. Polega on na tym, że wszyscy trzymając się za ręce, tańczą razem. Często w tym tańcu tworzone są tzw. „wężyki”. Taniec ten zazwyczaj prowadzony jest przez Głównego Tancerza, jednak nie jest to obligatoryjne.
Round Dance pochodzi z tradycji Północnych Wielkich Równin, w związku z czym muzyka do nich wykonywana jest właśnie w tym stylu[2].
4. TANIEC TWO STEP
Taniec Two Step, jest południowym odpowiednikiem tańca Round Dance. Różnica pomiędzy tym tańcem, a poprzednim polega na tym, że ten taniec tańczony jest w parach, inny jest też rytm do tego tańca. Obecnie w tym tańcu przeprowadzane są również konkurencje.
5. TANIEC DRUŻYNOWY (TEAM DANCE)
Taniec drużynowy, polega na tym, że kilku tancerzy jednego stylu, np. tradycyjni w grupie prezentują pewien układ taneczny.
6. TANIEC WETERANÓW WOJEN
Jest to bardzo ważny taniec, dla całej społeczności Rdzennych Amerykanów. W tańcu tym mogą brać udział jedynie weterani wojen (np. wojny koreańskiej, wietnamskiej, uczestników „Pustynnej Burzy”, wojny w Afganistanie czy też ostatnio również interwencji w Iraku). Jak wspominał Ben Black Bear : „Zabierali młodych mężczyzn na wojnę , więc wzięli młodzieńca , który nadawał się do wszystkiego . Jego serce było dobre, jego myśli były dobre. Oto jakich ludzi wysyłali do walki. I ci młodzieńcy byli kochani. Byli lubiani i wysoko poważani. I to dla nich śpiewa się te pieśni. To pieśni honorujące (...). Śpiewane głównie na żądanie krewnych weteranów lub grupy weteranów (...), traktują o odwadze i wytrwałości w stawianiu czoła wrogowi. (...). Osoba, której dedykowana jest pieśń wraz z krewnymi, zwykle rozdaje rzeczy pod koniec wykonania. Mężczyźni zawsze zdejmują podczas tych pieśni kapelusze”.
7. CEREMONIA GIVE AWAY
Jest to obok Tańców Weteranów, następna ceremonia mająca swoje korzenie w bogatej tradycji Rdzennych Amerykanów. Ceremonia ta jest przeważnie organizowana przez grupę osób, np. rodzinę chorej osoby, a celem tego tańca jest zebranie jakichś funduszy na określony cel. Do tej ceremonii śpiewane są określone pieśni. Zazwyczaj wygląda ona w ten sposób, że pewne osoby wychodzą na środek Areny i informują o celu zorganizowania Give Away. Wtedy ludzie oglądający ten taniec mogą poprzez jakiś datek dołączyć do grupy tańczącej. Jest to jeden ze sposobów tańczenia tego tańca.
Jest jeszcze inna forma tańczenia Give Away. Często kilku dobrych tancerzy wychodzi na Arenę i oznajmia, że pragną zatańczyć w jakiejś intencji, np. szybkiego wyzdrowienia. Tancerze wtedy tańczą, a publiczność podchodząc do tancerza kładą na ziemi jakiś datek, najczęściej pieniądze.
8. TANIEC INTERTRIBLE.
Ostatnią grupą tańców wykonywanych podczas Pow-Wow, są tak zwane tańce Intertrible, w których wziąć udział mogą wszyscy, zarówno tancerze jak i widzowie. Warto jednak tutaj zaznaczyć, że podczas tego tańca każdy powinien tańczyć z godnością i sensownym umiarem i nie jest mile widzianym, kiedy widz w tańcu Intertrible wykonuje np. figury z tańca fantazyjnego.
