Ziemio, naucz mnie spokoju,
Takiego jaki przynosi trawie światło.
Ziemio naucz mnie cierpienia,
Takiego, jakie pamięć zadaje starym skałom.
Ziemio, naucz mnie troski,
Takiej, z jaką rodzice dbają o swoje potomstwo.
Ziemio, naucz mnie odwagi,
Jaką ma drzewo, które stoji w samotności.
Ziemio, naucz mnie ograniczenia,
Którego doświadcza mrówka pełznąca po ziemi.
Ziemio, naucz mnie wolności,
Jaką cieszy się orzeł szybujący po niebie.
Ziemio, naucz mnie rezygnacji,
Właściwej liściom opadającym jesienią z drzew.
Ziemio, naucz mnie regeneracji,
Właściwej ziarnu kiełkującemu na wiosnę.
Ziemio, naucz mnie zapominać o sobie,
Tak jak topniejący śnieg zapomina o swym życiu.
Ziemio, naucz mnie pamiętać łaskę,
Jaką czują wysuszone pola płaczące deszczem.”
