Prosta jak strzała,
dumna jak wojownik
z podniesioną głową
szła nucąc pieśń zwycięstwa.
Nie związali jej
nie zakneblowali
otoczyli iluzoryczną granicą
A ich jedynym snem
jej upadek i śmierć
i plują na hańbę jej w twarz
Rzucają ja na kolana
a ona wstaje
póki żyje w miłości swych dzieci
Prosta jak strzała,
dumna jak wojownik
z podniesioną głową.
