Ludy indianskie obydwóch Ameryk posługiwały sie licznymi, tak
bardzo zrónicowanymi jezykami i dialektami, e czesto nawet plemiona
sasiadujace nie
mogły sie porozumiewac. Tote Indianie wymyslili mowe znaków, czyli jezyk
gestów, złoony z całego systemu ruchów głównie palców i rak. Jezyk mimiczny
szczególnie rozwinał sie wsród wedrownych plemion prerii
północnoamerykanskiej. Był on tak obrazowy i prosty, e gesty uywane do
wyraania rónych mysli były rozumiane nie tylko przez wszystkich Indian na
rozległych równinach, lecz take przez pierwszych białych eksploratorów.
Indianie za pomoca mowy znaków mogli prowadzic oywiona wymiane mysli na
wszystkie interesujace ich tematy i tym samym mimiczna mowa odegrała wana
role we wzajemnym przenikaniu sie rónych kultur indianskich. Mimiczna mowa
Indian prerii stanowi najdoskonalszy jezyk gestów na Ziemi. Poza Ameryka
Północna, mowy znaków były szeroko uywane wsród Indian
południowoamerykanskich, wsród krajowców australijskich, a take wsród
łowieckich ludów w innych czesciach swiata, zamieszkujacych wielkie
przestrzenie. Bezgłosne porozumiewanie sie podczas polowan oraz
porozumiewanie sie na odległosc za pomoca znaków widzialnych (ogniowych,
dymnych itp.) miało dla tych ludów ogromne znaczenie. Indianskiej mowy znaków
nie naley identyfikowac z mimiczna mowa głuchoniemych, bowiem miedzy tymi
dwoma systemami istnieje tylko pewne podobienstwo.
Super wpis!
OdpowiedzUsuń